Sa isang lipunang puno ng inaasahan at pananagutan, madalas naipagwawalang-bahala ang tahimik na laban ng kababaihan sa usapin ng kalusugang pangkaisipan.
Bagamat may pag-usbong ng mga diskusyon ukol sa mental health sa nakalipas na mga taon, nananatiling hindi sapat ang pansin at suporta para sa partikular na sektor—ang kababaihang Pilipina. Ayon sa datos mula sa Department of Health (DOH), tumataas ang bilang ng mga kaso ng depresyon at anxiety disorders sa bansa, ngunit marami sa mga ito ay nananatiling hindi naitatalâ o naisasangguni sa mga propesyonal.
Isang karaniwang karanasan, ngunit itinatago.
Maraming kababaihang Pilipina ang nakararanas ng emosyonal na pagkapagod, depresyon, o pagkabalisa (anxiety), ngunit madalas ay pinipiling manahimik. Kadalasang iniisip na bahagi lamang ito ng pagiging ina, asawa, anak, o manggagawa. Ang konsepto ng “tinitiis na lang” ay matagal nang nakaugat sa kultura ng Pilipina—isang pagpapakita ng katatagan na, sa ilang pagkakataon, ay nagiging hadlang sa paghingi ng tulong.
Mga hadlang sa pagkilala at pagtugon
Ilan sa mga pangunahing dahilan kung bakit hindi agad napapansin ang mga suliranin sa mental health ng kababaihan ay ang mga sumusunod:
• Stigma o takot na mahusgahan – Maraming babae ang nag-aatubiling magpatingin sa espesyalista dahil sa takot na matawag na “baliw” o “mahina.”
• Kakulangan sa akses at impormasyon – Sa mga probinsya at liblib na lugar, kulang ang serbisyo sa kalusugang pangkaisipan. Kahit sa mga urban area, maraming kababaihan ang hindi rin nakaaalam kung saan o paano magsisimula.
• Kahirapan – Sa gitna ng matinding pang-araw-araw na gastusin, itinutulak sa gilid ang mental health. Hindi prayoridad ang pagpapatingin kung wala namang pambili ng gamot o pamasahe.
• Paniniwala sa gender roles – Inaasahan sa maraming kababaihan na sila ang ilaw ng tahanan—matatag, matiisin, laging maasikaso. Dahil dito, pakiramdam nila’y hindi sila dapat “magreklamo.”
Ang pangangailangan ng mas malawak na pagtugon
Hindi na sapat na purihin ang kababaihan sa kanilang katatagan. Kailangang may aktibong pagkilos upang sila’y mapangalagaan—hindi lamang pisikal, kundi emosyonal at mental. Ang mga paaralan, simbahan, pamahalaan, at mismong mga pamilya ay may tungkulin sa pagbibigay ng ligtas at bukas na espasyo para sa mga babae upang makapagpahayag at makahanap ng tulong.
Kailangang kumilos
Kung ikaw ay isang Pilipinang may pinagdaraanan, tandaan mong hindi ka nag-iisa. May mga handang makinig at umalalay. Huwag mahiyang humingi ng tulong. Para sa agarang tulong, maaari kang tumawag sa DOH National Mental Health Crisis Hotline: 1553 (landline) o 0917-899-USAP (8727).
Sa mga kapamilya, kaibigan, at tagapag-alaga: maging bukas sa pakikinig, huwag husgahan. Sa mga lider ng komunidad at mga tagapagbalita: gamitin ang boses upang isulong ang adbokasiyang ito.
Ang tunay na lakas ay hindi lang nasusukat sa pagtitiis—kundi sa kakayahang humingi ng tulong at sa pagbibigay din nito sa iba. | via Benjie Dorango
#D8TVNews #D8TV
